Dünyaca ünlü Andrea Bocelli, doğdugu köyünde, Lajatico (Pisa), kendi emekleriyle olusturdugu “sessizlik tiyatrosu” nda (il teatro del silenzio) sahneye çıktı. Her yıl geleneksel hale gelen bu buluşmanın 13.yılında, 28 Temmuz gecesi, “Andrea Chenier” operasını ve Andrea Chenier rolünde Bocelli yi izledik.
Toskana vadisinin neredeyse tam ortasında, Bocelli sayesinde belki de dünyanın gelir düzeyi en yüksek köyü haline gelmiş ufak bir yerleşim merkezi, Lajatico. Bocelli şöyle anlatıyor; “Burası benim memleketim. Bu topraklar sessizliği sever, benim gibi. Sesimle bu sessizliği kırarken, bunu bu yerlere ve halkıma olan saygımdan yapıyorum. Müziğim toprağa nüfuz eder, içinden geçer ve uzaklara uçar. Bu bir aşk mesajıdır.”
Bu aşk mesajı için dünyanın çeşitli ülkelerinden gelen yaklaşık 10.000 kişi tiyatroyu doldurdu. Düzenlenen özel tur paketleri ve Bocelli’nin ününün de etkisiyle, bu organizasyona ilgi her yıl daha fazla artıyor. Bu sene diğer yıllardan farklı olarak Bocelli ve ona eşlik eden özel sanatcıların konserini değil, özenle hazırlanmış bir opera “Andrea Chenier” i seyrettik.
Neden Andrea Chenier? Bocelli “eğer tek bir şarkı veya arya seçmek zorunda kalsaydınız hangilerini seçerdiniz?” sorusuna şöyle cevap veriyor; ” Şarkı olarak “My Way” i seçerdim. Arya ise“Un dì all’azzurro spazio” isimli arya, Umberto Giordano’nun bestelediği Andrea Chenier operasından. Çünkü küçük yaşta eğitimim sırasında bu eser çok önemliydi ve beni bir tenor olarak kariyer yapmaya yönlendirdi.” (31 Mayıs 2013, Las Vegas)
“Un dì all’azzurro spazio” aryası, Andrea Chenier operasının 1.perdesinde yaklaşık 20.dakikalarda sahnelenir. Maddalena , genç yazar Andrea Chenier ile aşk üstüne alaycı bir yaklaşım ile konuşur. Aşkı anlatan bir şiir ister. Andrea Chenier, cevap olarak bu aryayı söyler, aşkın ne oldugunu anlatan aryasının finalinde Maddelana ya şöyle seslenir “Aşkı tanımıyorsunuz, aşk ilahi bir hediyedir, şaka yapılmaz, aşk hayattır ve dünyanın ruhudur”.
8 yaşında iken, opera eğitimleri sırasında defalarca tekrar tekrar çalıştiğı ve çok sevdiği bu aryayı, 60 yaşına geldiğinde, kendi köyünde, güzel bir yaz gecesinde on binlerin önünde opera başrolünde sahnelemek. Uzun hayat koşusunda, bunca yaşanandan sonra bu geceye gelinmesi. Bocelli hangi duyguları yaşayarak bu aryayı seslendirdi bilinmez ama bu aryayı söyleyen en başarılı tenorlardan Franco Corelli’yi bile geçerek, özellikle “su dalla terra a la mia fronte…” yi seslendirirken elleri ile yüzünü kapatması konsantrasyonunun ne denli yüksek oldugunu gösteriyordu, başarıyla aryayı söyledi. Unutulmaz performansının maalesef yeterince alkışı almadığını belirtmem gerek.
28 Temmuz gecesi, dolunay altında, Bocelli nin romantik şarkılarını sevdikleriyle birlikte dinlemek isteyenler veya ev sahibinden bir “hoşgeldin” duymak, o güzel sesini birebir kendilerine hitap edilirken işitmek isteyenler biraz buruk hissediyordu. Ancak zaman ilerledikçe, yokluğun ortasında basari ile sahnelenen operaya ve tabiki Andrea Chenier rolunun fazlasıyla hakkını veren bir Bocelli’ye tanıklık etmiş olmanın keyfiyle tiyatrodan ayrıldılar.
