Intihar etmek için eline haplar almış bir insan ve yanına gelen ölüm meleği. Aralarında geçen ışık dolu diyaloglar ve sonrasında intihar edecek gencin hatırlayamadığı çocukluğuna dönmesi. 
Bir çocuk Ömer bir Büyük Ömer’in dünyasına giriyor ve birlikte kaçınılmaz sona ilerleyen hikayeyi yaşıyorsunuz..
Yazar Serdar Özkan’ın ilk kitabı “Kayıp Gül” ciddi bir başarı yakalamış. O kitabı okumak kısmet olmadı ama çok satanlarda rastladığım bu ikinci kitabını okudum.
Kitap yormuyor ve akıcı bir dille yazılmış. Cümleler basit, verilmek istenen duygu dolambaçlı yoldan değil direkt sizi buluyor. Mesajın kendisi de çok güzel; “Sev Ömer, sadece sev… Ama hiçbir karşılık beklemeden sev. Aileni sev, okuldaki çocukları sev, öğretmenleri sev…Tanrı sevgidir çünkü”(1)
Bu kitabın biraz daha basitleştirilerek çocuklara uygun resimli eser ve hatta çizgi film haline getirilmesi düşünülebilir. Yapı buna çok uygun. Ne yazık ki özellikle diyaloglar ve kitabın bazı bölümleri bir hayli sıkıcı, kendisinin tekrarı gibiydi. Açıkcası Serdar Bey in bir sonraki kitabını heyecanla beklediğimi söyleyemeyeceğim.
(1) Özkan, Serdar, Hayatın Işıkları Yanınca, Altın Kitaplar Yayınevi, Subat 2011, Istanbul, syf.204