Ufak ama sıcak bir salonu var Nürnberg opera binasının. Ses düzeni fevkalade, sanatçılar sanki yan koltukta oturuyor ve eserleri size özel söylüyor gibi hissediyorsunuz. Orkestra çukuru yeterince geniş. Dekor değişimi çok hızlı yapılıyor, teknolojinin nimetleri sahnede çok başarılı kullanılmış.
23 Mart gecesi, müziklerini Frederick Loewe nin yaptığı 1956 tarihli müzikal, “My Fair Lady” sahnelendi.
Tek cümleyle müzkalin konusu, fakir cicekci kizın (Eliza Dootlittle), profesörün (Henry Diggins) azmiyle bir hanımefendiye donusmesi. Aynı isimle yapılan film, 1964 yılında en iyi resim ve en iyi yönetmen dalında da ödül almış, profesör rolü ile Rex Harrison’a da oscar kazandırmış.
Basit bir çiçekçi kızı kraliçeye takdim edecek kadar iyi yetiştireceğini iddia eden prof. Higgins ve Eliza arasındaki ilginç diyaloglar, şarkılar ve espriler sıkılmadan hoşça vakit geçirmenizi sağlıyor. Eğitim sırasındaki kelime oyunları ve Eliza’nın yanlış telaffuzları seyircileri bayağı güldürdü. Bu akşamki performansın ardından Alman seyircilerin evlerine mutlu bir şekilde döndüklerini söyleyebilirim.
Salon fazla büyük olmadığı için bilet önden alınmalı yoksa işiniz benim gibi şansa kalır.
http://www.staatstheater-nuernberg.de/