Bükreş opera binası 1953 yılında mimar Octav Doicescu tarafından inşa edilmiş. Italya daki binalara benzer şık bir opera salonu. 2 milyon civarında nüfusuyla Romanya nın başkentinin sahip oldugu bu kültür merkezine baktıkça, 15 milyonluk Istanbul’umuza üzülmemek mümkün değil. Hala opera salonumuz yok. Insallah AKM düzeltilir ve yeni projeler hayata geçirilir.
1 saat 40 dakika süren, Le Cantatrici Villane (köy şarkıcıları) , ana salon da değil de 100 kişilik ufak bir salon da oynandı. Salon ne yazık ki biraz boş kaldı. Izleyen sayısı 30 kişi civarındaydı ve sanatçıların arkadaşları veya akrabalarının bu seyircinin büyük bölümünü oluşturduğunu düşünüyorum.
Normalde 2 perdelik oyun , tek perde olarak sergilendi. Kısaca oyunun konusu;
Italya, Napoli yakınlarındaki, Cosaria köyünde yaşayan, Agata, Rosa ve Gianetta şarkıcı olmak isterler. Don Bucefalo isimli besteci (şef-maestro) bu istekli bayanlara eğitim vermeye başlar. Kısa süre sonra Rosa ya daha fazla ilgi göstermeye başlayan şef, diğer 2 bayanın tepkisini de üstüne çekmeye başlar. Bu sırada, hiç ortalarda gözükmeyen Rosa’nın kocası Carlino da köye döner. Karısının sadakatini test etmek için de asker kılığına girer ve gelişmeleri takip etmeye başlar. Oyun, Rosa nın evinde düzenlenen konserdeki gülünç olaylarla karışır ve mutlu sonla biter.
Rosa’nın eğitim sahnesindeki performansı çok başarılıydı. Şef’in direktifleriyle sesini eğitmeye çalışan Rosa, ses sanatçılarının kolay yetişmediğini göstermekle kalmadı, zamanlaması ve mimikleriyle hayran bıraktı.
Önemli bir not, eserin tek bir müzik aleti, piyano ile sahneye konulması. Piyanist ve oyuncular arasındaki uyum çok iyiydi. Piyanistin tek başına hem nota sayfalarını çevirmesi hem de sanatçıları yönetmesi övgüye değerdi.
Romanya nın bulunduğu ekonomik şartlar düşünüldüğünde, sahnenin çok pratik ve uygun tasarlandığını düşünüyorum. Agata ‘nın eteğinden kalan parçaların sehpa ya örtü yapıldığı, yine bazı parçaların pratik bölmelerde kullanıldığı dikkatli gözlerden kaçmadı.